Hans Posthumus

VVOG brak de ban in zaterdagvoetbal
6 Oktober 2006 www.pzc.nl/sport/zeeland/
door Rudy Boogert
GOES - De held van VVOG was Bertus Hoeve. De doelman speelde in 1969 een cruciale rol in beide duels (uit en thuis) tegen Middelburg, met name in de noodzakelijk geworden strafschoppenserie. Hij deed daarin zijn naam als penaltyspecialist eer aan. Niet alleen als killer, maar ook als nemer. „Die verantwoordelijkheid nam ik als aanvoerder.“
Nog altijd wordt Bertus Hoeve aangesproken op het landskampioenschap van 1969. Zaterdag klopte zondag. Klein Duimpje (VVOG) vloerde de reus (Middelburg). „Wij gingen met lood in onze schoenen naar Middelburg, maar we waren niet bang. Het gaf een enorme kick, want wij keken als zaterdagvoetballers toch op tegen het zondagvoetbal.“
Hoeve beperkte in de heenwedstrijd in Middelburg de schade (2-1) met formidabele saves op schoten van Gerard Rijn, Arie Delmotte en Bert Pentury. Een week later deed de aanvoerder dat op eigen veld nog eens dunnetjes over. Met een climax in de strafschoppenserie. Alleen Anton Schoenmakers scoorde bij hem. Hoeve maakte zelf 1-1 en stopte de laatste penalty van Tonnie Hendrikse. „Onze trainer was twee weken eerder bij een oefenwedstrijd van Middelburg tegen het B-team van Feyenoord geweest. Hij had me de hoek doorgegeven waarin Hendrikse toen een strafschop schoot.“ In de heenwedstrijd kwam Hoeve echter een vingertop tekort om de eerste strafschop van Hendrikse te keren, in de strafschoppenserie lukte het hem vervolgens wel.
De broer van doelman Bertus was Ries Hoeve. Hij maakte beide doelpunten tegen Middelburg. „Ries was eigenlijk meer de aangever. In ons kampioensjaar was Hans Posthumus de topscorer. Maar hij had net een contract getekend bij profclub Wageningen en later ging hij naar Feyenoord en werd zelfs nog Belgische topscorer bij Lierse SK.“
De nationale titel van VVOG markeerde het begin van een tijdperk. In de jaren zeventig en tachtig won het zaterdagvoetbal steeds meer terrein op het zondagvoetbal. Met de invoering in 1996 van drie hoofdklasses werd de balans helemaal in evenwicht gebracht. Hoewel... de algehele amateurtitel is 23 keer door de zaterdagkampioen gewonnen en slechts 15 keer door de zondagkampioen.

Bij VVOG wordt nog naar hem opgekeken: "Van Polen, de rechterspits van zaterdaghoofdklasser VVOG en het Nederlands amateurelftal, heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij een poging wilde wagen om in de voetsporen te treden van illustere Harderwijkse spelers als Hans Posthumus, Peter Gerards, Theo Migchelsen en recentelijk Peter Uneken en de neefjes Marco en Richard Roelofsen." noteert Henk Jansen in de Stentor van 26 mei 2006.

Wageningen
Vanaf 1969 geniet Hans Posthumus landelijke bekendheid als centrale spits bij de voetbalclub Wageningen. Hij werd ontdekt door trainer Maarten Vink. 'Vink had een ‘neusje’ om talenten op te sporen. Vink ontdekte op de amateurvelden topscorer Hans Posthumus.' Tekent Eip Janssen op in EdeStad.nl van 21 september 2011 uit de mond van FC Wageningenkenner Arjan Molenaar. In het seizoen 1969/1970 speelt hij voor Wageningen in 33 wedstrijden en scoort 27 keer. Hij is daarmee topscoorder van de Tweede Divisie 1969/1970. Wageningen eindigt op de tweede plaats en promoveert. Het gemiddelde aantal doelpunten is 0,82 per wedstrijd, een score die hij daarna niet meer zal halen.

Feyenoord
Het volgende seizoen speelt hij 1 competitiewedstrijd voor Feyenoord en scoort niet. Feyenoord wordt dat jaar landskampioen. Het seizoen 1971/1972 speelt Hans Posthumus 12 competitiewedstrijden en schiet 8 keer in het doel.
Hij heeft als eerste de taak de legendarische Ove Kindvall bij Feyenoord op te volgen. In Rotterdam vindt men dat hij niet voldoet aan de hooggespannen verwachting. Posthumus verhuist naar de Belgische club RC Mechelen.

"Na het vertrek van Ove Kindvall ontstond het 'spitsenprobleem' dat naarmate de jaren vorderden het karakter van een psychose zou aannemen. Als vervanger van Kindvall trok Feyenoord in de zomer van 1971 ene Matthias Maiwald aan. Hans Posthumus en Lex Schoenmaker volgen. In het dramatisch verlopen seizoen '71-'72 (onder meer 1-5 in de Kuip tegen Ajax) scoort Maiwald twee maal, Posthumus maakt er acht. Schoenmaker doet het nog het best, met vijftien treffers. Aan het eind van dat seizoen doet de eerste exotische spits z'n entree. De naam belooft vuurwerk, maar Attilla Ladinsky verschijnt vooral dronken op de training." ¹

"Henk van Leeuwen werd geen nieuwe Kindvall, Joop van Daele niet, Matthias Maiwald niet, Hans Posthumus en Attila Ladinksi niet. Ze konden de druk niet aan, ze konden niet tegen het kritische publiek in de Kuip, ze werden besprongen door het Kindvall-syndroom." ²

1971/1972. 2e plaats Eredivisie.

Boven: Eddy Treytel, Dick Schneider, Jan Boskamp, Henk Wery, Theo Laseroms en Bram Geilman.

Midden: Henk van Leeuwen, Wim van Hanegem, Lex Schoenmaker, Rinus Bosgieter, Hans Posthumus, Joop van Daele, Theo van Duivenbode, Rinus Israël en Gerard Meijer (Verzorger).

Onder: René van Eck (Assistent), Wim Rijsbergen, Wim Jansen, Matthias Maiwald, Coen Moulijn, Franz Hasil, Piet Romeijn en Ernst Happel (Trainer).

In Europees verband speelt hij drie keer voor Feyenoord en scoort in een waar doelpuntenfestijn twee keer. In de eerste ronde van de EuropaCup speelde Feyenoord op 22 september 1971 uit tegen Olympiakos Nicosia. De uitslag was 0-9. Overzicht doelpunten:

6. Van Hanegem, 0-1
11. Hasil, 0-2
20. Wery, 0-3
31. Posthumus, 0-4
39. Posthumus, 0-5
61. Israel, 0-6
63. Israel, 0-7
70. Israel, 0-8
82. Van Hanegem, 0-9

In België
Voor RC Mechelen komt Posthumus twee seizoenen uit in de tweede Belgische competitie
1972/'73 29 wedstrijden, 21 doelpunten, gem. 0,72
1973/'74 29 wedstrijden, 21 doelpunten, gem. 0,72

De volgende twee seizoenen speelt hij voor Lierse SK in de eerste Belgische competitie en wordt met 26 doelpunten in het seizoen 1975/1976 de tweede Nederlandse topscoorder in België. In 1966-1967 was Jan Mulder spelend voor Anderlecht hem met 20 doelpunten voorgegaan.
1974/'75 38 wedstrijden, 21 doelpunten, gem. 0,55
1975/'76 33 wedstrijden, 26 doelpunten, gem. 0,79.

Op 14 december 1974 wordt de wedstrijd KSK LIERSE - RWDM gespeeld, de eindstand is 1-4.
Opstelling RWDM: De Bree, Dumon, De Sanghere, Bjerre, Martens, Nielsen, Stroybant, Polleunis, Koens, Wellens, Teugels / arbitre : Rion.
Posthumus redt de eer met het enige tegendoelpunt.
0-1 Teugels, 0-2 Polleunis, 0-3 Teugels, 1-3 Posthumus, 1-4 Teugels.

Terug naar Nederland
Na zijn succes in België gaat Hans drie jaar bij NEC voetballen in de Eredivisie.
Citaat: - - - 'Rood, gruun en zwert en we schieten hert'. Bijna zestig jaar klonk de yell door De Goffert. N.E.C. speelt nog steeds in het rood, groen en zwart, maar het harde schieten is wat afgenomen sinds de dagen van Hans Verhagen. Of Moos Bicentini, Cas Janssens, Hans Posthumus, Hans Venneker, schutters van formaat. Die konden iets, daarvoor ging je naar De Goffert. En anders wel voor Wim Lakenberg, Paul Meijers, Tiny van Reeken, Nico de Bree, Miel Pijs, Herbert Bonnen, Didi Surau, Jürgen Jendrossek, Dimi Davidovic, Bennie Werts, Theo de Jong, Chris Dekker, tot in de jaren tachtig, Frans Thijssen, Jan Peters, Edo Ophof. Aansprekende spelers, spelers die de massa's naar het stadion lokten. De dagen van Wiel Coerver en Leen Looyen. - - - ³

1976/'77 30 wedstrijden, 12 doelpunten, gem. 0,4
1977/'78 10 wedstrijden, 2 doelpunten, gem. 0,2
1978/'79 10 wedstrijden, 2 doelpunten, gem. 0,2.
29 oktober 1978 was zijn laatste wedstrijd voor NEC.

Op de website van Voetbal International zijn de wedstrijden te vinden waarin Posthumus heeft gespeeld, zoals:

NEC 4 - 1 FC Volendam op 2 september 1978. Posthumus scoort 3-0.